Sint-Antonius Abt Zoersel

Zondag 18 november kwam Bart Willemen, stafmedewerker voor catechese van ons bisdom, om 10.00 uur voor de vormelingen van Halle, Zoersel en Sint-Antonius en hun ouders uitleg geven over de misviering, onder de titel “Welkom in de mis”. Ook de ouders van onze eerste communiekantjes waren uitgenodigd. Er was veel volk aanwezig en toch was het tijdens de uitleg heel stil.

Bart begon met te zeggen “we gaan trainen, en straks om 11.00 uur is het wedstrijd”.

Een mis bestaat uit vier delen: Welkom, Luisteren, Vier mee, en ga op weg. Hij vergeleek het met een saucis die je in 4 delen snijdt.

Wat zegt uw bomma als je op bezoek komt? Waarschijnlijk niet ‘Amai dat is lang geleden’, maar ‘ik ben blij dat je komt’.  Ze geeft je een dikke knuffel en zegt ‘wees welkom’. En dan vertelt ze voor de honderdste maal hetzelfde verhaal. Je gaat daarbij niet vragen om een ander verhaal of een andere versie. We krijgen bij haar altijd hetzelfde eten, het is een traditie, waarbij dezelfde groep mensen opnieuw een groep wordt. En ten slotte neemt ze afscheid met de woorden ‘tot de volgende keer he!’, niet wetend wanneer de volgende keer zal zijn.

Welkom  Ook in de kerk komen we samen en de voorganger heet de mensen, in naam van Jezus, met open armen welkom. Het kruisteken kan op die manier ook verwijzen naar Jezus, die ons met open armen opwacht. Daarna zingen wij ‘kyrie eleison’, (heb medelijden met mij, troost mij, zie mij staan) Het is zoals de blinde man Bartimeüs, die aan Jezus vroeg ‘ontferm u over mij’. En Jezus’ leerlingen die na een eerste afwijzing daarna zeiden “heb goede moed, sta op, hij roept u”. Daarna zegt de priester een gebed, waarin ons troost wordt beloofd en gegeven, en daarop wordt uit dankbaarheid het Gloria gezongen. Hier is het eerste deel van de saucis op.

Luisteren Doorheen de bijbel heen moeten we gemeenschap vormen. Na de eerste en tweede lezing, waarin we Bijbelverhalen horen, die we niet met het hoofd maar met het hart moeten beluisteren, zingen we ‘Alleluia’. Dit wordt gezongen voor het Evangelie, waarin Jezus aanwezig is in Zijn woorden. Daarbij staan we ook recht:  Jezus leeft en daar geloven we in, we laten dat zien. Het eerste hoogtepunt van de mis: met deze woorden moeten we zes dagen iets doen, en dat beloven we door drie kruisjes te maken, één op ons voorhoofd, één op de mond en één op ons hart. Daarbij zeggen we “lof zij u Christus”. Daarop volgt de preek en daar nemen we bijvoorbeeld ook één woord of één zin van mee naar huis om er een week mee voort te kunnen. Daarna zeggen we de geloofsbelijdenis en bidden we voor andere mensen, en ook voor kracht voor onszelf zodat we onze voornemens voor de week kunnen waarmaken. Het tweede deel van onze saucis is op.

Vier mee  We offeren en delen brood en wijn. Jezus zei bij het Laatste Avondmaal “Als je mij wil gedenken, doe dan dit”.  We worden gevraagd “te eten wat we zijn en te worden wat we eten”. Niemand begrijpt dit volledig.  Het is een mysterie. We zijn het Lichaam van Christus, we worden gevraagd dit ook in de wereld te zijn en we worden dit opnieuw door samen ter communie (samen komen) te gaan en het Lichaam van Christus in ons op te nemen. We moeten dit niet ‘begrijpen’  maar telkens proberen. In de aanloop naar de consecratie en communie zingen we hier het Heilig, heilig, heilig, samen met alle mensen, engelen, overledenen, heiligen, om God te loven en klaar te zijn voor het tweede grote moment in de mis, de consecratie en communie. Vanuit Jezus’ aanwezigheid en vanuit de boodschap Lichaam van Christus te worden kunnen we Onze Vader bidden – Vader, help ons om Lichaam van Christus te kunnen zijn. En pas van daaruit kunnen we elkaar de vrede van Christus doorgeven en wensen. Je wenst elkaar de vrede van Christus om deze mee uit te dragen buiten de kerk. Rond het breken van het Lichaam van Christus door de voorganger (Jezus heeft zich gegeven) zingen we dan het Lam Gods. Een lammetje was een grote schat en wordt geofferd, schattig. Ook voelt het lam dat geofferd gaat worden dat er iets gaat gebeuren, maar het verzet zich niet, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een varken. Ook hier zeggen we weer ‘geef ons de vrede’. Als we te communie gaan maken we met onze handen een troon om Jezus te ontvangen. ‘We eten wat we zijn en we worden wat we eten’. Hier is het derde deel van de saucis op.

Ga op weg, Ga op weg naar huis, naar jullie vrienden en neem dit alles mee, in hoofd, hart, handen en voeten. De voorganger geeft ons Gods zegen door, om kracht om de komende dagen te gaan doen en zeggen wat we hoorden en beloofden. Zoals de mis begonnen is, zo ook eindigen we met een kruisteken. In de naam van de Vader, van de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

Hier was onze saucis op en eindigde ook de training die heel wat stof meebracht om er verder mee te kunnen werken.

Toen was het tijd dat de vormelingen van Zoersel vertrokken om in hun eigen parochie hun naamopgave te doen.

Bij ons kwamen de eerste communiekantjes binnen die vanaf 9.00 uur hun voorbereidende bijeenkomst hadden gehad tegen hun grote dag. Ze hadden hun zelf gemaakt vlaggetje bij dat werd opgehangen. Ze namen plaats vooraan in de kerk.

Wat was dit voor onze parochie een mooie dag, deze zullen we niet gauw vergeten.

Een enthousiaste grootmoeder.